JAK CIĘ WSPIRAM?

“Kiedy człowiek jest akceptowany, zmierza w kierunku samourzeczywistnienia.”

- Carl R. Rogers

Jakich technik używam?

Sztuki plastyczne m.in. rysunek, malarstwo, rzeźbę, kolaż, asamblaż, haft. Co istotne, w procesie tworzenia najważniejsze są proces, emocje i autorefleksja, a nie finalne dzieło. Dlatego w terapii sztukami plastycznymi może uczestniczyć każda osoba. Nie trzeba być uzdolnionym plastycznie, ani posiadać konkretnych umiejętności czy wykształcenia w tym kierunku.

Biblioterapia technika wykorzystująca teksty baśni, mitów, powieści, przypowieści, wierszy, tekstów własnych czy tekstów piosenek do pracy arteterapeutycznej.

Teatr wewnętrzny to technika stworzona przez dr. Vivian King – amerykańską psychosyntetyczkę, wykorzystująca metaforę teatru do zrozumienia funkcjonowania zdrowej, w pełni rozwiniętej osobowości człowieka i odkrywania sensu swego istnienia. Czy i kim jest autentyczna osoba pod wszystkimi maskami.

Psychodrama jest formą terapii opracowaną przez Jacoba L. Moreno na początku XX wieku. Stworzył on przejrzystą, trójfazową strukturę swojej terapii (rozgrzewka, działanie, dzielenie się) oraz wiele metod interwencji, które są wciąż stosowane. Polega ona na “ujawnianiu siebie” i skoncentrowana jest na świecie wewnętrznym, przeżyciach, emocjach i problemach osób uczestniczących, ale jest też metodą psychoterapii grupowej. Podczas odgrywania improwizowanych scenek lub całego przedstawienia teatralnego uczestnicy występują w roli samych siebie lub wyobrażonych postaci (wspomagających „Ja”). Scenki najczęściej odzwierciedlają ważne życiowe sytuacje, mające głębokie osobiste znaczenie.

Drama polega na “odgrywaniu siebie”. To spontaniczna, improwizowana technika rozwijająca wyobraźnię, wrażliwość oraz uważność, w której problem i konflikt są głównymi siłami napędowymi, a celem uczestników jest doprowadzenie głównego wątku do “rozwiązania”. Techniki dramy to rozmowa, wywiad, etiuda pantomimiczna, improwizacja, scenka improwizowana, rzeźba, czy żywy obraz. Wiele technik dramy wywodzi się z psychodramy, jednak różnica między tymi dwoma metodami polega na użyciu przez dramę fikcyjnej fabuły i metafory.

Terapię tańcem i ruchem można nazwać choreografią emocji. Działa ona w oparciu o przekonanie, że ciało i psychika są ze sobą ściśle związane, a wszystkie stany psychiczne i emocje są odzwierciedlone w cielesnym samopoczuciu i postawie ciała. Taniec i ruch wspomagają zdrowie fizyczne i psychiczne, redukują stres, zapobiegają chorobom i wspomagają regulacje emocji. Dodatkowo zwiększają samoświadomość, wspomagają koordynację, mobilność i zmniejszają napięcia mięśniowe, oraz stwarzają bezpieczną przestrzeń do wyrażania uczuć. Terapia tańcem i ruchem może być wykorzystywana w pracy z każdą grupą społeczną i w każdym wieku.

Biblioterapia to praca arteterapeutyczna z praktycznie każdym tekstem, np. w postaci bejek, przypowieści, mitów, legend, powieści lub ich fragmentów, wierszy, tekstów piosenek.

Muzykoterapia jest metodą terapeutyczną, bazującą na leczniczym wpływie śpiewu, dźwięku i rytmu, a szerzej – muzyki na człowieka. Ten rodzaj twórczej ekspresji od zawsze pełnił istotną rolę w życiu człowieka. Oficjalnie muzykę w leczeniu zaczęto stosować w XIX wieku. Canon Howard w ten sposób relaksował pacjentów w londyńskich szpitalach. Szansą na masowe sprawdzenie teorii w praktyce były I i II wojna światowa, podczas których muzyką próbowano leczyć rannych żołnierzy. W latach 40. XX wieku zauważono konieczność szkolenia muzyków, którzy mogliby pracować w szpitalach, udzielając chorym pomocy medyczno-psychologicznej. W ten sposób powoli kształtował się zawód muzykoterapeuty. W polskiej medycynie leczniczymi właściwościami muzyki zainteresowano się w latach 50. W Polsce za prekursorów tej dziedziny uważa się jednak innych uczonych – dra Andrzeja Janickiego i prof. Tadeusza Natansona, którzy na początku lat 70. uruchomili Zakład Muzykoterapii w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Pierwsze na świecie studia muzykoterapeutyczne uruchomiono w 1994 roku na Michigan State University.

Kinoterapia/Filmoteriapia polega na wykorzystaniu różnych rodzajów filmów lub ich fragmentów stymulujących procesy zdrowienia i/lub samorozwoju.

Aktywna wyobraźnia/imaginacja jest techniką medytacyjno-terapeutyczną stworzoną w 1916 roku przez C. G. Junga. Jest to metoda intensywnego i intencjonalnego kontaktu ze swoim życiem wewnętrznym. Zakłada ona, że aktywacja niczym nie skrępowanej, wolnej od krytycznej uważności fantazji sprawia, że zawartość nieświadomych treści, zostaje przetłumaczona na obrazy, narrację lub personifikowana jako oddzielne byty (ludzi, zwierzęta, istoty), co pozwala na proces terapeutyczny. Kiedy afekt (np. lęk, złość, głód, pożądanie) stają się materialne, możemy wejść z nimi w dialog.

Trening wyobrażeniowy znany również jako wizualizacja, to świadome tworzenie w umyśle sekwencji obrazów porządanych doświadczeń przy wykorzystaniu wszystkich doznań zmysłowych (wzrok, słuch, smak, zapach, dotyk). Można go stosować w celu obniżenia poziomu poczucia lęku i niepokoju, przygnębienia, złości, poczucia niemocy, poczucia niższości oraz wielu innych trudnych emocji. Technika ta pomaga również w pozbywaniu się szkodliwych nawyków. Dzięki swojej skutecznosci ma ona szerokie zastosowanie nie tylko w sporcie, ale też w nauce i pracy zawodowej. Wyobrażenie jest istotnym elementem przekształcania myśli w rzeczywistość. To właśnie w trakcie fazy wyobrażeń kształtują się obrazy psychiczne oraz tworzą w mózgu logiczne sekwencje wydarzeń.

W jakiej formie prowadzę terapię ekspresyjną i zajęcia twórczego rozwoju?

dla klientów indywidualnych - dorosłych, seniorów i nastolatków 12+, w formie regularnych sesji lub jednorazowych warsztatów
dla grup - w postaci warsztatów lub zajęć
dla profesjonalistów, np. aktorów, reżyserów, scenarzystów - w formie sesji indywidualnych, regularnych zajęć lub intensywnych parodniowych warsztatów
klientów biznesowych - w formie zajęć lub warsztatów
podopiecznych organizacji pozarządowych - w formie warsztatów

Jak widzę swoją rolę w terapii?

W pracy z Tobą ważne jest dla mnie podejście holistyczne i interdyscyplinarne. Swoją rolę podczas sesji i na warsztatach widzę jako zaangażowanej, czułej, uważnej przewodniczki, dającej bezwarunkową akceptację i szacunek, tworzącej dla Ciebie bezpieczną przestrzeń do rozwoju.

Jestem terapeutką ekspresyjną, łączącą w swojej pracy elementy z obszaru sztuk plastycznych, dramy/psychodramy, kreatywnego pisania, filmoterapi, fototerapii, improwizacji oraz terapii tańcem i ruchem. Jestem również artystką multidyscyplinarną, reżyserką oraz dziennikarką. W projektach, które realizuję, bez względu na dziedzinę i medium, pracuję zawsze na styku emocje-ciało-sztuka. Przez wiele lat mieszkałam i pracowałam poza Polską, w Londynie, Barcelonie, Sztokholmie i Paryżu. To rozwinęło moją ciekawość, pozwoliło poznać siebie i docenić bogactwo jakim jest ludzka różnorodność. Od 30 lat regularnie szkolę się na kursach i warsztatach teatralnych, rozwojowych, duchowych, tanecznych i terapeutycznych.

Moje życiowe i zawodowe doświadczenia utwierdziły mnie w przekonaniu, że wrażliwość jest źródłem wszelkiej kreatywności, rozwój jest procesem twórczym, a sztuka może być uzdrawiająca. Dlatego z przyjemnością wspieram innych w ich najważniejszej życiowej podróży - tej do istoty siebie.
Pełne bio tutaj.

Co daje terapia ekspresyjna i twórczy rozwój?

uwalniają od lęku przed błędem, oceną czy krytyką
pozwalają doświadczyć flow
niczym nie skrępowanej radości tworzenia
pozwalają na poczucie lekkości i beztroski
rozbudzają kreatywność
budzą do życia
pogłębiają samoświadomość
pomagają poznać siebie
pomagają odblokować się i odkryć swój potencjał
zwiększają poczucie własnej wartości
dają poczucie sprawczości
wspierają w budowaniu bardziej autentycznych relacji ze sobą i innym
pomagają zrozumieć potrzeby uleczają
poprawiają jakość życia i pomagają osiągnąć dobrostan.